ضرورت بازنگری و بازتعریف روش های تبلیغی مبلغین جهان تشیع

به نقل از سایت اخبار آیین ها و تشکل های مذهبی : خبرگزاری مهر، گروه دین و اندیشه: تبلیغ دینی را انتقال مکرر و تدریجی اندیشه‌ روشن دینی، برای تاثیرگذاری بر افکار و اعمال انسان‌ها با مؤثرترین شیوه‌ها و ابزارهای مشروع با توجه به مبانی و اهداف تبلیغی همان دین تعریف کرده‌اند. برخلاف نظر برخی محققان، که ادیان را به دو دسته‌ تبلیغی و غیر تبلیغی تقسیم می‌کنند، همه‌ ادیان دارای جوهره‌ تبلیغی‌اند و دین اسلام به عنوان دین خاتم نیز اهتمامی جدی به تبلیغ دارد، اما وضعیت تبلیغ در جهان تشیع با توجه به سرعت تحولات جهان و در قیاس با وضعیت تبلیغ در ادیان دیگر به خصوص مسیحیت، به نظر فاقد وضعیتی رضایت بخش است. خداوند در سوره توبه آیه ۱۲۲ می‌فرمایند: «وَ ما کانَ الْمُؤْمِنُونَ لِیَنْفِرُوا کَافَّةً فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ کُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِیَتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ وَ لِیُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ، و شایسته نیست مؤمنان، همگی (برای جهاد) کوچ کنند. پس چرا از هر فرقه ‏ای از آنان، دسته‏ ای کوچ نمی‌‏کنند تا در دین، آگاهی پیدا کنند و قوم خود را وقتی به سوی آنان بازگشتند، بیم دهند، باشد که آنان (از کیفر الهی‏) بترسند؟»

خبر در سایت مرجع

برچسب ها: